imputo

impŭto ( inp- ), āvi, ātum, 1, v. a. [inputo], to bring into the reckoning, enter into the account, to reckon, charge (not ante-Aug.; cf. deputo).

I.

Lit.:

vilici servi longe plus imputant seminis jacti quam quod severint,

Col. 1, 7 fin.:

sumptus alicui... viatica et vecturas,

Dig. 17, 2, 52, § 15:

in quartam hereditatis imputantur res, quas jure hereditario capit,

ib. 35, 2, 90:

haec in numerum trium tutelarum,

ib. 23, 2, 61.—

II.

Trop., to enter into the account, to reckon, attribute as a merit or a fault to one's self or another; to make a boast of, to credit to, to charge, ascribe, impute to (for the Ciceron. assignare, ascribere): fatum dies imputat, Sen. de Ira, 3, 42; cf. Mart. 5, 20, 13:

hoc non imputo in solutum,

Sen. Ep. 8 fin.:

gaudent muneribus, sed nec data imputant, nec acceptis obligantur,

Tac. G. 21:

noli imputare vanum beneficium mihi,

Phaedr. 1, 22, 8; cf. Sen. Tranq. 6:

huic (Masinissae) imputari victum Hannibalem, huic captum Syphacem, huic Carthaginem deletam,

Just. 38, 6:

alii transeunt quaedam imputantque quod transeant,

Plin. Ep. 8, 21, 4; cf. Suet. Tib. 53:

ipsum sibi eripere tot beneficiorum occasiones, tam numerosam obligandi imputandique materiam,

Plin. Pan. 39, 3; so absol.:

cum quidam crimen ultro faterentur, nonnulli etiam imputarent,

made a merit of it, Suet. Ner. 36: saevit enim natumque objectat et imputat illis, charges upon them ( his son ' s fate ), Ov. M. 2, 400:

mortem senioribus imputat annis,

id. ib. 15, 470:

rebellandi tempus Atheniensibus,

Vell. 2, 23, 4:

an ei caedes imputanda sit, a quo jurgium coepit?

Quint. 5, 10, 72:

suum exsilium rei publicae imputaturus,

Sen. Ep. 86:

prospera omnes sibi vindicant, adversa uni imputantur,

Tac. Agr. 27:

alicui moras belli aut causas rebellandi,

id. ib. 34; id. H. 4, 14 fin.:

culpam nostram illi,

Plin. 18, 1, 1, § 2:

et tibi scilicet, qui requisisti, imputabis, si digna ne epistula quidem videbuntur,

Plin. Ep. 6, 20 fin.:

sibi imputent cur minus idoneum fidejussorem acceperint,

Dig. 42, 7, 1:

imputet ipse deus nectar mihi, fiet acetum,

may assign, give, Mart. 12, 48, 13:

otia parva nobis,

id. 4, 83, 2:

hoc solum erit certamen, quis mihi plurimum imputet,

Tac. H. 1, 38.